کسانی که از مقداری معنویات برخوردار بودند، دنبال کشف و کرامت نمیرفتند، میگفتند: کیمیا را میدانیم، ولی به کسی یاد نمیدهیم، ما میدانیم که چه چیز را به دیگران یاد دهیم. کسی که از معنویات و معرفت خدا بهرهمند است، چه حاجت به کیمیا دارد؟! چه کیمیایی بالاتر از خداشناسی؟! همه واجبات برای تحصیل معرفت و مقدمه آن است، و تنها معرفةالله واجب نفسی و ذاتی و اعظم واجبات است.
در محضر بهجت، ج2، ص 359
بعضی از اصحاب حضرت رسول صلیاللهعلیهوآلهوسلم مانند عبدالرحمانبنعوف، ابراهیم و عثمان، همچنین ابنسعود ثروتمند بودند و حضرت رسول صلیاللهعلیهوآلهوسلم به آنها ایراد نگرفت، بلکه از آنها قرض میگرفت.
زمانی اصحاب صفه به حضرت اعتراض کردند که از بس خرما خوردهایم، شکمهای ما سوخت. حضرت فرمود: دو ماه است از خانههای آلمحمد دود بلند نشده است، هرچه ما خودمان میخوریم به شما هم میدهیم. و نیز مهریه دخترش فاطمه زهرا علیهاالسلام را بسیار کم قرار داد، ولی به عبداللهبنعوف میفرماید: طلاهایت را بردار و برو.
او عمل به وظیفه را میخواست، طلا نمیخواست.
ما به انفاقات خود محتاجیم، نه آنکه او به مال ما محتاج باشد. خدا میداند اصحاب پیغمبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم با کسب ضعیفی که داشتند، به چه مقاماتی رسیدند. چه بسیار مسائلی است که از راه علم و معرفت و خداشناسی حل میشود، ولی ما به علت ضعف در معرفت، با هم اختلاف داریم.
در محضر بهجت، ج۲، ص352
امام صادق علیه السلام:اَلنّاسُ یَسْتَغْنونَ اِذا عُدِلَ بَینَهُمْ وَتُنْزِلُ السَّماءُ رِزْقَها وَتُخْرِجُالاَْرْضُ بَرَکَتَها بِاِذْنِ اللّه ِ تَعالى؛
هنگامى که در میان مردم عدالت برقرار شود، بى نیاز مى شوند و به اذن خداوندمتعال آسمان روزىِ خود را فرو مى فرستد و زمین برکاتش را بیرون مى ریزد.
کافی ج 3 ص 568 ح 6
امام صادق علیه السلام:اَلْعَدْلُ اَحْلى مِنَ الشَّهْدِ وَاَلْیَنُ مِنَ الزُّبْدِ وَاَطیَبُ ریحا مِنَ الْمِسْکِ؛
عدالت از عسل شیرین تر، از کره نرم تر و از مُشک خوشبوتر است.
کافی ج 2 ص 147 ح 15
مکاتبه یکی از راههای ارتباط شیعیان با امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف ) بوده است . بی شک یکی از شامخ ترین این مکاتبات ، نامه هایی است که از سوی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف ) به شیخ مفید ، این عالم جلیل القدر قرن پنجم رسیده و در کتب متعددی نقل شده است . در قسمتی از نامه اول چنین آمده است :
ما از تمام حوادث و ماجراهایی که بر شما می گذرد ، کاملا مطلع هستیم و هیچ چیزی از اخبار شما بر ما پوشیده نیست. از خطاها و گناهانی که بندگان صالح خداوند از آنها دوری می کردند ، ولی اکثر شما مرتکب شدید ،با خبریم . اگر عنایات و توجهات ما نبود ، مصائب و حوادث ، زندگی شما را در بر می گرفت و دشمنان ، شما را از بین می بردند.
از عهد شکنی ها و پشت سر گذاشتن عهد و پیمان ها با اطلاعیم (که همین عوامل موجب بدبختی و دوری شما از حریم ولایت شده است ). گویی این ها از لغزشهای خود خبر ندارند. با همه گناهان ، ما هرگز امور شما را مهمل نگذاشته ، شما را فراموش نمی کنیم. پس ، از خداوند بترسید و تقوا پیشه کنید و به خاندان رسالت مدد رسانید.
بحار الانوار ، ج53، ص175