سخنى درباره تربیت جنسى

غریزه جنسى ، همانند دیگر ابعاد انسان ، نیازمند «تربیت» است و هر فرهنگ و ایده اى ، نوع خاصّى از تربیت را در پیش مى گیرد . از دیدگاه اسلام ، تربیت جنسى ، یعنى فراهم سازى زمینه هاى رشد و پرورش غریزه جنسى به گونه اى که هم «عفّت جنسى» حاصل شود و هم «سلامت جنسى» . این از ویژگى هاى دیدگاه دین است که علاوه بر سلامت جنسى ، به عفّت جنسى نیز مى اندیشد . 
نکته مهم دیگر ، این که تلاش براى تحقّق این اهداف ، متوقّف بر فرا رسیدن دوران بلوغ نیست . در دیدگاه دین ، تربیت جنسى ، پیش از دوران بلوغ جنسى و تقریبا از آغاز تولّد ، شروع مى شود . این نیز از ویژگى هاى دیدگاه دین است . بر همین اساس ، تأمین این اهداف در هر دوره سنّى ، نیازمند اقدامات و تدبیرهاى خاصّى است که در متون دینى به آنها پرداخته شده است . کودکى مهم ترین این دوره هاست . اشتباه در این دوره ، پیامدهاى غیرقابل جبرانى براى آینده خواهد داشت .

تدبیرهاى لازم براى عفّت جنسى

برخى خانواده ها ، به دلیل نابالغ بودن کودکان ، دقّت کافى در امور جنسى کودک ندارند .این در حالى

است که بسیارى از آنچه کودک مى بیند یا مى شنود ، نقش تعیین کننده اى در آینده جنسى او دارد . عفاف و انحراف جنسى ، هر دو در کودک ، پایه گذارى مى شوند . نباید فراموش کرد که یادگیرى در کودکى ، بسیار تأثیرگذار است ؛ و هر آنچه نقش ببندد ، همانند نقش بر سنگ ، پایدار خواهد بود و هر آنچه به او داده شود ، مى پذیرد . از این رو ، اسلامِ عزیز به این بخش از زندگى کودک ، توجّه ویژه اى داشته و آموزه هاى کاربردى مفیدى ارائه نموده است که در ادامه به آنها اشاره مى گردد :

الف ـ پوشاندن آلت جنسی

نگاه به آلت جنسی کودک ، و نگاه کودک به آلت  بزرگسال ، دو جنبه فقهى و تربیتى دارد . نگاه کردن براى کودک ، حرام نیست و براى بزرگسال نیز با وجود عدم ترس از افتادن به گناه حرام نیست ؛ امّا نمى توان آثار تربیتى پوشیدگى و عریانى را نادیده گرفت . چه کودک ، عورت دیگران را ببیند و چه دیگران ، عورت وى را ببینند ، قبحِ این کار را از میان مى بَرَد و موجب بى مبالاتى و بى پروایى مى گردد و هرزگى را نهادینه مى کند . امّا کودکانى که با این گونه موارد مواجه نبوده اند ، توان مقاومتشان در برابر انحراف جنسى و میزان عفافشان ، از دیگران بیشتر است . از این رو ، در متون دینى ، توصیه شده که نه به عورت کودک نگاه کنید ، و نه بگذارید به عورت دیگران نگاه کنند . همچنین کودکان را به گونه اى به حمّام نبرید که موجب رؤیت عورت گردد . 

ب ـ نبوسیدن کودک توسّط نامحرم

بوسیدن کودک توسّط نامحرم ، هر چند در صورت عدم ترس از به گناه افتادن ، حرام نیست ؛ امّا اثر منفى آن بر کودکی که خوب و بد را می فهمد  ، پوشیده نیست . ارتباط بوسه ى نامحرم با کودک ، در روح او نقش مى بندد و در آینده ، رابطه با نامحرم را تسهیل ساخته و حفظ عفاف را با مشکل رو به رو مى سازد . از این رو ، نامحرمان به نبوسیدن کودکان توصیه شده اند . 

ج ـ بازى نکردن با اعضاى جنسى کودک

بازى با اعضاى جنسى کودک ، مى تواند موجب تحریک جنسى و بلوغ زودرس او گردد ، ناهنجارى جنسى را به کودک یاد دهد و موجب انحراف وى شود . در برخى روایات ، از این گونه بازى ها به عنوان شاخه اى از زنا یاد شده است . این تعبیر ، نشان دهنده تأثیر منفى آن بر کودک است . از این رو ، در متون دینى ، از این کار نهى شده است .

د ـ جداسازى بستر کودکان

یکى بودن بستر کودکانى که به سنی  مى رسند که کم کم مسائلی را متوجه میشوند ممکن است به تماسهاى بدنى نادرست ، تحریک جنسى زودهنگام و حتى روابط نامشروع منجر شود . یکى از تدبیرهاى دین براى جلوگیرى از این آسیب ، حذف یکى از زمینه ها یعنى جداسازى بستر خواب خواهرها و برادرها از یکدیگر است .

ه ـ پنهان بودن روابط زناشویى والدین

آگاهى فرزندان از روابط زناشویى والدین از عوامل بسیار تأثیرگذار در انحراف جنسى است . از دیدگاه روایات ، این عامل تأثیر تقریبا حتى و غیرقابل انکار دارد و براى جلوگیرى از آن دو تدبیر اندیشیده شده است : یکى اجازه خواستن کودک براى ورود به خلوت والدین ۱ و دیگرى انجام روابط زناشویى در خارج از محل حضور کودک . 

منبع:حکمت نامه کودک