قطب در لغت و روایات به معنای سنگ زیرین آسیاب است: «قطب الرحی» آهن سنگ زیرین آسیاب که سنگ بالاى آسیاب بر روى آن میچرخد.[1]
امام علی(ع) میفرماید: «وَ إِنَّمَا أَنَا قُطْبُ الرَّحَى...»؛[2] و من قطب و میخ آسیا هستم که آسیا به اطراف من دور میزند(یعنی انتظام امور و آسایش مردم و آراستگى لشگر در کارزار، بودن من در اینجا است). و من در جاى خود هستم، پس اگر جدا شوم مدار آسیا بهم خورده سنگ زیرین آن مضطرب میگردد(یعنی اگر نباشم رشته امور گسیخته میشود).
گفتنی است که تعبیر «قطب عالم امکان» در روایات وجود ندارد و اینگونه نیست که چنین لقبی برای امام زمان(عج) برگرفته از روایات باشد. البته این عبارت میتواند برگرفته از سخن امام علی(ع) باشد که بدان اشاره شد و نیز اصطلاحی عرفانی است، و عرفا میگویند:
قطبهای این امت دوازده قطب هستند که مدار این امت میباشند، چنانکه مدار عالم حسی و جسمانی در دنیا و آخرت دوازده برج است.[3]
[1]. بستانی، فؤاد افرام، فرهنگ ابجدی عربی، فارسی، مترجم، مهیار، رضا، ص 699، تهران، اسلامی، چاپ دوم، 1375ش.
[2]. سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 175، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق.
[3]. رفیق العجم، موسوعة مصطلحات التصوف، المتن، ص 760، بیروت، مکتبة لبنان الناشرون، چاپ اول، 1999م.
منبع : اسلام کوئست
«یَظْهَرُ فِی آخِرِ الزَّمَانِ وَاقْتِرَابِ السَّاعَةِ وَهُوَ شَرُّ الأَزْمِنَةِ نِسْوَةٌ کَاشِفَاتٌ عَارِیَاتٌ، مُتَبَرِّجَاتٌ مِنَ الدِّینِ، دَاخِلاتٌ فِی الْفِتَنِ، مَائِلاتٌ إِلَى الشَّهَوَاتِ، مُسْرِعَاتٌ إِلَى اللَّذَّاتِ، مُسْتَحِلاتٌ لِلْمُحَرَّمَاتِ، فِی جَهَنَّمَ خَالِدَاتٌ».[1]
«در آخرالزمان نزدیک به قیامت زنانی ظاهر شوند بیحجابان، برهنگان، خودآراستگان برای غیر شوهران، رهاکردگان آیین، داخلشدگان در آشوبها، مائلان به شهوات، شتابکنندگان بهسوی لذات و خوشگذرانیها، حلالشمارندگان محرمات الهی، و واردشوندگان در دوزخ».
صدوق، من لا یحضره الفقیه، کتاب النکاح، باب المذموم من اخلاق النساء وصفاتهن، ح 4374
امام علی(ع) فرموده است: «در سالهای قبل از ظهور حضرت قائم(عج) سالهای خدعه و نیرنگ خواهد بود، آدم راستگو را دروغگو میدانند، دروغگویان را راستگو شمرند و چربزبانان نزدیک میشوند و رویبضه (کسی است که در امور عامه سخن بگوید در حالیکه مربوط به او نباشد) سخن میگوید».(بحار الانوار ج 52)