«یَظْهَرُ فِی آخِرِ الزَّمَانِ وَاقْتِرَابِ السَّاعَةِ وَهُوَ شَرُّ الأَزْمِنَةِ نِسْوَةٌ کَاشِفَاتٌ عَارِیَاتٌ، مُتَبَرِّجَاتٌ مِنَ الدِّینِ، دَاخِلاتٌ فِی الْفِتَنِ، مَائِلاتٌ إِلَى الشَّهَوَاتِ، مُسْرِعَاتٌ إِلَى اللَّذَّاتِ، مُسْتَحِلاتٌ لِلْمُحَرَّمَاتِ، فِی جَهَنَّمَ خَالِدَاتٌ».[1]
«در آخرالزمان نزدیک به قیامت زنانی ظاهر شوند بی‌حجابان، برهنگان، خودآراستگان برای غیر شوهران، رهاکردگان آیین، داخل‌شدگان در آشوب‌ها، مائلان به شهوات، شتاب‌کنندگان به‌سوی لذات و خوش‌گذرانی‌ها، حلال‌شمارندگان محرمات الهی، و واردشوندگان در دوزخ».
صدوق، من لا یحضره الفقیه، کتاب النکاح، باب المذموم من اخلاق النساء وصفاتهن، ح 4374
