احادیثی منتخب از حضرت مسیح علیه السلام

 حدیث ۱:حضرت عیسى علیه السلام : طُوبى لِلمُصلِحینَ بَینَ النّاسِ ، اُولئکَ هُمُ المُقَرَّبونَ یَومَ القِیامَةِ.

حضرت عیسى علیه السلام : خوشا به حال اصلاح کنندگان میان مردم ؛ اینان در روز قیامت مقرّبان اند. [۱]

حدیث ۲: امام صادق علیه السلام: اجْتَمَعَ الْحَوَارِیُّونَ إِلَى عیسى ع فَقَالُوا لَهُ یَا مُعَلِّمَ الْخَیْرِ أَرْشِدْنَا فَقَالَ لَهُمْ إِنَّ مُوسَى کَلِیمَ اللَّهِ ع أَمَرَکُمْ أَنْ لَا تَحْلِفُوا بِاللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى کَاذِبِینَ وَ أَنَا آمُرُکُمْ أَنْ لَا تَحْلِفُوا بِاللَّهِ کَاذِبِینَ وَ لَا صَادِقِینَ.
حواریون کنار حضرت عیسی علیه السلام جمع شدند و  عرض کردند ای آموزگار نیکی [ها] ما را هدایت فرما پس آن حضرت فرمود: موسی کلیم الله علیه السلام به شما امر کرد که به خدای متعال قسم دروغ نخورید. و من به شما امر می کنم که چه راست و چه دروغ، به خدای متعال قسم نخورید. [۲]

حدیث۳: عَنْ المسیحِ عَلَیهِ السَّلام قَالَ: إِنَّ مُوسَى نَبِیَّ اللَّهِ ع أَمَرَکُمْ أَنْ لَا تَزْنُوا وَ أَنَا آمُرُکُمْ أَنْ لَا تُحَدِّثُوا أَنْفُسَکُمْ بِالزِّنَا فَضْلًا عَنْ أَنْ تَزْنُوا فَإِنَّ مَنْ حَدَّثَ نَفْسَهُ بِالزِّنَا کَانَ کَمَنْ أَوْقَدَ فِی بَیْتٍ مُزَوَّقٍ فَأَفْسَدَ التَّزَاوِیقَ الدُّخَانُ وَ إِنْ لَمْ یَحْتَرِقِ الْبَیْتُ
حضرت عیسی علیه السلام  فرمود: موسى بن عمران به شما امر کرد که زنا نکنید و من به شما امر می کنم که فکر زنا را در خاطر نیاورید چه رسد به عمل زنا زیرا آن که فکر زنا کند مانند کسى است که در عمارت زیبا و مزینى آتش روشن کند دودهاى تیره آتش زیبائیهاى عمارت را خراب می کند اگر چه عمارت آتش نگیرد یعنى فکر گناه خواه ناخواه در قلب مردم تیرگى ایجاد می کند و به صفا و پاکى دل آنها ضربه می زند گر چه مرتکب آن گناه نشوند.[۳]

حدیث: ۴ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السّلام قَالَ: مَرَّ عیسى  ابْنُ مَرْیَمَ [علیهما السّلام] عَلَى قَوْمٍ یَبْکُونَ فَقَالَ مَا یُبْکِی هَؤُلَاءِ فَقِیلَ یَبْکُونَ عَلَى ذُنُوبِهِمْ قَالَ فَلْیَدَعُوهَا یُغْفَرْ لَهُم.
امام صادق علیه السّلام فرمود: حضرت عیسى علیه السّلام عده اى را دید که گریه مى کردند. پرسید که چرا گریه مى کنند. جواب دادند که بر گناهانشان مى گریند. آن حضرت علیه السّلام فرمودند: اگر آن گناهان را ترک نمایند، آمرزیده مى شوند.[۴]

حدیث ۵: مَرَّ عیسى ابْنُ مَرْیَمَ بِقَبْرٍ یُعَذَّبُ صَاحِبُهُ ثُمَّ مَرَّ بِهِ مِنْ قَابِلٍ فَإِذَا هُوَ لَیْسَ یُعَذَّبُ فَقَالَ یَا رَبِّ مَرَرْتُ بِهَذَا الْقَبْرِ عَامَ أَوَّلَ وَ هُوَ یُعَذَّبُ وَ مَرَرْتُ بِهِ الْعَامَ وَ هُوَ لَیْسَ یُعَذَّبُ فَأَوْحَى اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ إِلَیْهِ یَا رُوحَ اللَّهِ قَدْ أَدْرَکَ لَهُ وَلَدٌ صَالِحٌ فَأَصْلَحَ طَرِیقاً وَ آوَى یَتِیماً فَغَفَرْتُ لَهُ بِمَا عَمِلَ ابْنُه.
امام صادق (ع) از پدرش از پدرانش (ع) نقل کرده که رسول خدا (ص) فرمود: روزى حضرت عیسى (ع) سر قبرى رسید که صاحبش  در عذاب بود. سال بعد دوباره سر آن قبر آمد  اما دید که صاحبش در عذاب نیست. عرض کرد: خداوندا سال گذشته بر این قبر برخوردم دیدم صاحبش معذب است ولى  امسال که آمده ام مى بینم معذب نیست. علت این امر چیست؟ خداوند به حضرت عیسى وحى فرمود: اى روح اللَّه، فرزند این شخص بالغ شده و راه صالح را گرفت و به یتیمى جا داد. این است که من به خاطر عمل فرزندش از گناه این شخص صرف نظر کردم .[۵]

حدیث ۶: الإمامُ الصّادقُ علیه السلام: أوحى اللّهُ إلى عیسى ابنِ مریمَ علیه السلام: اکْحُلْ عَیْنَیکَ بمِیلِ الحُزنِ إذا ضَحِکَ البَطّالونَ.
امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند به عیسى بن مریم علیه السلام وحى فرمود: آن گاه که هرزگان مى خندند، تو با میلِ اندوه بر چشمانت سرمه بکش.[۶]

حدیث ۷: الإمامُ الصّادقُ علیه السلام: إنّ عیسى بنَ مَریمَ علیه السلام قالَ: داوَیْتُ المَرْضى فشَفَیتُهُم بإذنِ اللّهِ، و أبْرَأتُ الأکْمَهَ و الأبْرَصَ بإذنِ اللّهِ، و عالَجْتُ المَوْتى فأحْیَیتُهُم بإذنِ اللّهِ، و عالَجْتُ الأحمَقَ فلَم أقْدِرْ على إصْلاحِهِ.
امام صادق علیه السلام: عیسى بن مریم گفت: بیماران را طبابت کردم و به اذن خدا آنان را درمان کردم، کورانِ مادر زاد و مبتلایان به پیسى را به اذن خدا بهبود بخشیدم، و مردگان را به اذن خدا زنده کردم، اما احمق را نتوانستم اصلاح کنم.[۷]

حدیث ۸: فیما وعَظَ اللّهُ عزّ و جلّ عیسى علیه السلام: یا عیسى اِعْقَلْ وَ تَفکّرْ و انظُرْ فی نواحِی الأرضِ کَیفَ کَانَ عَاقِبةُ الظّالِمین.
در آنچه خداى عزّ و جلّ به عیسى علیه السلام پند داد آمده: اى عیسى! بیندیش و فکر کن و به دقت در اطراف زمین بنگر تا فرجام ستمکاران را ببینى.[۸]

حدیث ۹: أوْحى اللّهُ تعالى إلى عیسى ابنِ مریمَ علیه السلام: یا عیسى، هَبْ لی مِن عَیْنَیکَ الدُّموعَ، و مِن قَلبِکَ الخُشوعَ، و اکْحُلْ عَیْنَیْکَ بِمِیلِ الحُزْنِ إذا ضَحِکَ البَطّالونَ، و قُمْ على قُبورِ الأمْواتِ، فنادِهِم بالصَّوتِ الرَّفیعِ لَعلّکَ تَأخُذُ مَوعِظَتَکَ مِنهُم، و قُلْ: إنّی لاحِقٌ بِهم فی اللاّحِقینَ.
امام صادق علیه السلام: خداوند متعال به عیسى بن مریم علیه السلام وحى فرمود که: اى عیسى! از چشمان خود اشک و از دل خود، خشوع به من ببخش و آن گاه که هرزگان خوش و خندانند، تو با میلِ اندوه، چشمان خود را سرمه کش و بر سر گورهاى مردگان بایست و آنان را با فریاد صدا بزن، شاید پند خود را از ایشان بگیرى و بگو که من هم همراه دیگران به ایشان خواهم پیوست.[۹]

حدیث ۱۰: إنَّ عیسى بنَ مَریَمَ علیه السلام قامَ فی بَنی إسرائیلَ، فَقالَ: یا بَنی إسرائیلَ، لا تُحَدِّثوا بِالحِکمَةِ الجُهّالَ فَتَظلِموها، و لا تَمنَعوها أهلَها فَتَظلِموهُم.
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: عیسى بن مریم علیه السلام در میان بنى اسرائیل ایستاد و گفت: اى بنى اسرائیل! حکمت را براى نادانان بازگو مکنید که در این صورت، به حکمت ستم کرده اید، و آن را از اهلش دریغ نکنید که در این صورت، به آنان ستم کرده اید.[۱۰]

حدیث ۱۱: یا عَبیدَ السَّوءِ، نَقُّوا القَمْحَ و طَیِّبوهُ و أدِقّوا طَحْنَهُ تَجِدوا طَعْمَهُ و یَهْنِئْکُم أکْلُهُ، کذلکَ فأخْلِصوا الإیمانَ و أکْمِلوهُ تَجِدوا حَلاوَتَهُ و یَنْفَعْکُم غِبُّهُ.
امام کاظم علیه السلام: مسیح علیه السلام فرمود: اى بندگان بد! گندم را پاک و تمیز کنید و خوب آردش نمایید، تا طعم آن را خوب بچشید و گوارایتان شود. همچنین ایمان را خالص و کامل گردانید، تا شیرینى آن را بیابید و سرانجامش شما را سود رساند.[۱۱]

حدیث ۱۲: إنَّ اللّهَ عزّ و جلّ أوحى إلى عیسى بنِ مَریَمَ علیه السلام: قُلْ لِلمَلإ مِن بَنی إسرائیلَ ……… إنّی غَیرُ مُستَجِیبٍ لِأحَدٍ مِنکُم دَعوَةً و لِأحَدٍ من خَلْقی قِبَلَهُ مَظلِمَةٌ .
امام على علیه السلام: خداوند عزّ و جلّ به عیسى بن مریم علیه السلام وحى فرمود: به اشراف بنى اسرائیل بگو: . . . من دعاى هیچ یک از شما و هیچ یک از کسانى را که مظلمه اى به گردن دارند اجابت نمى کنم. [۱۲]

حدیث ۱۳: فیما وَعَظَ اللّهُ بِهِ عیسى علیه السلام: یا عیسى، اُدعُنی دُعاءَ الحَزینِ الغَریقِ الّذی لَیسَ لَهُ مُغِیثٌ … و لا تَدْعُنی إلاَّ مُتَضَرِّعا إلَیَّ و هَمُّکَ هَمّاً واحِدا، فَإنَّکَ مَتى تَدْعُنی کَذلِکَ أجَبتُکَ.
از جمله اندرزهاى خداوند متعال به عیسى علیه السلام است که: اى  عیسى! مرا چون شخص اندوهگین و در حال غرق که فریادرسى ندارد، بخوان . . . مرا جز با خوارى و زارى و خلوص مخوان، که هر گاه با چنین حالى مرا بخوانى اجابتت کنم.[۱۳]

حدیث ۱۴: الإمامُ الرِّضا علیه السلام: کانَ نَقشُ خاتَمِ عیسى علیه السلام حرفَینِ اشتَقَّهُما مِنَ الإنجیلِ: طُوبى لِعَبدٍ ذُکِرَ اللّهُ مِن أجلِهِ، و وَیلٌ لِعَبدٍ نُسِیَ اللّهُ مِن أجلِهِ.
امام رضا علیه السلام: نقش نگین انگشترى عیسى علیه السلام دو جمله بود که آنها را از انجیل بر گرفته بود: خوشا بنده اى که به واسطه او خدا یاد آورى شود و واى بر بنده اى که به واسطه او خدا فراموش گردد. [۱۴]

حدیث ۱۵: کانَ عیسى علیه السلام یقولُ لِلحَوارِیِّینَ: إذا صامَ صَوما أحَدُکُم فَلْیَدهُنْ رَأسَهُ و لِحیَتَهُ، و یَمسَحْ شَفَتَیهِ بِالزَّیتِ لئلاَّ یَرَى الناسُ أنّهُ صائمٌ، و إذا أعطى بیَمینِهِ فَلْیُخفِ عن شِمالِهِ، و إذا صَلَّى فَلْیُرخِ سِترَ بابِهِ، فإنّ اللّهَ یُقَسِّمُ الثناءَ کما یُقَسِّمُ الرِّزقَ.
عیسى (ع) به حواریان مى فرمود: هرگاه یکى از شما روزه گیرد، سر و ریش خود را خوش بو کند و لبهایش را روغن مالد تا مردم پى نبرند که روزه دارد و هرگاه با دست راست خود بخشش کرد آن را از دست چپ خود مخفى بدارد، و چون نماز خوانَد پرده درِ اتاقش را بیندازد؛ زیرا خداوند است که ستایش [خلق از کسى] را تقسیم مى کند، چنانکه همو روزى را تقسیم مى کند.[۱۵]

حدیث ۱۶: اللّهُمّ ارزُقْنی غُدوَةً رَغیفا مِن شَعیرٍ و عَشِیَّةً رَغیفا مِن شَعِیرٍ، و لا تَرزُقْنِی فَوقَ ذلکَ فَأطغى.
امام صادق علیه السلام: در انجیل آمده است که عیسى علیه السلام گفت: بار خدایا! صبح یک گرده نانِ جو و شب گرده اى دیگر مرا روزى فرما و بیش از این روزى ام مده که دچار طغیان شوم.[۱۶]

حدیث ۱۷: کانَ فیما وَعَظَ اللّهُ تَبارَکَ و تَعالى بهِ عیسى بنَ مریمَ علیه السلام أن قالَ له: … یا عیسى، کُنْ حَیثُما کُنتَ مُراقِبا لی.
امام صادق علیه السلام: از موعظه هاى خداى تبارک و تعالى به عیسى علیه السلام این بود: اى  عیسى! هر جا هستى مرا در نظر داشته باش.[۱۷]

حدیث ۱۸: مَرَّ عیسى بنُ مریمَ علیه السلام على قَریَةٍ قد ماتَ أهلُها . . . فَقالَ: یا أهلَ هَذهِ القَریَةِ !فَأجابَهُ مِنهُم مُجیبٌ: لَبَّیکَ یا رُوحَ اللّهِ و کَلِمَتَهُ، فَقالَ: وَیحَکُم! ما کانَت أعمالُکُم؟ قالَ: عِبادَةُ الطاغوتِ و حُبَُّ الدنیا … قالَ: کیفَ کانَت عِبادَتُکُم لِلطاغوتِ؟ قالَ: الطاعةُ لأِهلِ المَعاصِی.
امام صادق (ع): عیسى بن مریم (ع) بر آبادیى گذشت که مردم آن [همگى] مُرده بودند . . . پس فرمود: اى اهل این آبادى! یکى از آنها پاسخ داد: لبّیک اى روح خدا و کلمه او! آن حضرت فرمود: واى بر شما! اعمال شما چه بود؟ عرض کرد: بندگىِ طاغوت و دوستىِ دنیا … فرمود: چگونه طاغوت را بندگى مى کردید؟ عرض کرد: از گنهکاران فرمان مى بردیم.[۱۸]

حدیث ۱۹: قالَ عیسى بنُ مریمَ علیه السلام لأصحابِهِ: استَکثِروا مِنَ الشَّیءِ الّذی لا تأکُلُهُ النّارُ، قالوا: و ما هُوَ؟ قالَ: المَعروفُ .
مسیح علیه السلام به یارانش فرمود: آن چیزى را که طعمه آتش نمى شود، زیاد فراهم آورید. عرض کردند: آن چیست؟ فرمود: خوبى کردن. [۱۹]

حدیث ۲۰: رَأیتُ حَجَرا مَکتوبا عَلَیهِ: اِقلِبْنی، فقَلَبتُهُ فإذا عَلَیهِ مِن باطِنِهِ مَکتوبٌ: مَن لا یَعمَلُ بِما یَعلَمُ مَشُومٌ عَلَیهِ طَلَبُ ما لا یَعلَمُ، و مَردودٌ عَلَیهِ ما عَمِلَ.
در آنچه به امام صادق علیه السلام نسبت داده است: عیسى بن مریم علیه السلام فرمود: سنگى را دیدم که بر روى آن نوشته شده بود: مرا برگردان. چون آن را برگرداندم، آن طرفش نوشته شده بود: هر که آنچه را مى داند به کار نبندد، تحصیل آنچه نمى داند براى او شوم است و آنچه را هم که آموخته است از او پذیرفته نمى شود.[۲۰]

حدیث ۲۱: رُوِیَ أنّ عیسى علیه السلام مَرَّ و الحَوارِیّونَ عَلى جیفَةِ کَلبٍ، فقالَ الحَوارِیّونَ: ما أنتَنَ ریحَ هذا الکَلبَ! فقالَ عیسى علیه السلام: ما أشَدَّ بَیاضَ أسنانِهِ!
روایت شده است که عیسى علیه السلام با حواریان بر لاشه سگى گذشتند؛ حواریان گفتند: این سگ چه بوى گندى مى دهد! عیسى علیه السلام فرمود: عجب دندانهاى سفیدى دارد![۲۱]

حدیث ۲۲: إیّاکُم و النَّظَرَ إلَى المَحذوراتِ ؛ فإنّها بَذرُ الشَّهَواتِ و نَباتُ الفِسقِ.
عیسى علیه السلام: از نگاه کردن به آنچه منع شده است بپرهیزید؛ زیرا که آن بذرِ شهوت ها و نهال گناه است.[۲۲]

حدیث ۲۳: فیما وَعَظَ اللّهُ تعالى بهِ عیسى علیه السلام: یا عیسى، لا تَستَیقِظَنَّ عاصِیا و لا تَستَنبِهَنَّ لاهِیا، و افطِمْ نَفسَکَ عَنِ الشَّهَواتِ المُوبِقاتِ، و کُلُّ شَهوَةٍ تُباعِدُکَ مِنّی فاهجُرْها.
از جمله اندرزهاى خداوند متعال به عیسى علیه السلام این بود: اى  عیسى! در حال بیدارى گناه مکن و در گاه هشیارى غافل مباش و [کودک] نفْس خود را [از شیر] شهوت هاى هلاکت بار بازگیر و از هر شهوتى که تو را از من دور مى کند، دور شو. [۲۳]

حدیث ۲۴: فی مُناجاةِ اللّهِ تعالى لعیسى علیه السلام: یا عیسى، اُوصِیکَ وَصِیَّةَ المُتَحَنِّنِ علَیکَ بِالرَّحمَةِ حتّى حَقَّت لَکَ مِنّی الوَلایَةُ بتَحَرِّیکَ مِنّی المَسَرَّةَ، فبُورِکتَ کَبیرا و بُورِکتَ صَغیرا حیثُ ما کُنتَ، أشهَدُ أنّکَ عَبدی مِن أمَتِی، تَقَرّبْ إلَیَّ بِالنَّوافِلِ و تَوَکَّلْ علَیَّ أکفِکَ، و لا تَوَلَّ غَیری فأخذُلَکَ… .
در نجواهاى خداوند متعال با عیسى علیه السلام است که: اى  عیسى! چونان شخص دلسوز و مهربان، تو را به مهربانى سفارش مى کنم تا با طلب مسرّت و خشنودى من، سزاوار دوستى من شوى. تو در بزرگسالى و در خُردسالى، هر جا بودى برکت داده شدى. گواهى مى دهم که تو بنده من و زاده کنیز من هستى، با نافله ها به من نزدیک شو و به من توکّل کن تا تو را کفایت کنم و غیر مرا به ولایت و دوستى برمگزین که تو را تنها گذارم… .[۲۴]

حدیث ۲۵: حضرت عیسى علیه السلام : الدُّنیا قَنطَرَةٌ فاَعبُروها و لا تَعمُرُوها ؛
حضرت عیسى علیه السلام : دنیا پل است؛ از آن بگذرید و آبادش مسازید. [۲۵]

حدیث ۲۶: حضرت عیسى علیه السلام : إنَّ الشَّجَرَةَ لاتَکمُلُ إلاّبِثَمَرَةٍ طَیِّبَةٍ کَذلِکَ لایَکمُلُ الدِّینُ إلاّ بِالتَّحَرُّجِ عَنِ المَحارِمِ ؛
حضرت عیسى علیه السلام :درخت کامل نمى شود مگر با میوه اى گوارا . همچنین دین دارى کامل نمى شود مگر با دورى از حرام ها .[۲۶]

حدیث ۲۷: یا عَبیدَ الدُّنیا! إنَّما مَثَلُکُم کَمَثَلِ السِّراجِ یُضیئُ لِلنّاسِ ویُحرِقُ نَفسَهُ؛
اى بندگان دنیا! مثَل شما چون چراغ باشد که به مردم روشنایى دهد ، امّا خود را بسوزانَد .[۲۷]

حدیث ۲۸: اِستَحیُوا اللّه َ فی سَرائِرِکُم کَما تَستَحیُونَ النّاسَ فی عَلانِیَتِکُم؛
همچنان که از مردم در عیان شرم دارید ، از خداوند در نهان شرم بدارید. [۲۸]

حدیث ۲۹: یا عَبیدَ السُّوءِ! تَلومونَ النّاسَ عَلَى الظَّنِّ ولاتَلومونَ أنفُسَکُم عَلَى الیَقینِ ؛
اى بندگانِ بد! مردم را با بدگمانى سرزنش مى کنید و خویشتن را با یقین [به عیبِ خود] سرزنش نمى کنید؟![۲۹]

پی نوشت:
[۱] تحف العقول ، ص ۵۰۱ .
[۲] کافی ج‏۵ ص‏۵۴۲
[۳] کافی‏۵ ج ص‏۵۴۲
[۴] ثواب الأعمال و عقاب الأعمال ص ۱۳۴
[۵] وسائل الشیعة ج ۱۶ ص ۳۳۸ – الجواهر السنیة ص۲۲۹
[۶] بحار الأنوار : ۷۲/۷۱/۲
[۷] الاختصاص : ۲۲۱
[۸] الکافی: ۸/۱۴۰/۱۰۳
[۹] الأمالی للمفید : ۲۳۶/۷
[۱۰] من لا یحضره الفقیه: ۴ / ۴۰۰ / ۵۸۵۸
[۱۱] بحار الأنوار: ۷۸/۳۰۶/۱
[۱۲] الخصال: ۳۳۷/۴۰
[۱۳] بحار الأنوار: ۹۳/۳۱۴/۱۹
[۱۴] بحار الأنوار: ۱۱/۶۳/۱
[۱۵] عدّة الداعی : ۲۲۰
[۱۶] بحار الأنوار : ۷۲/۵۴/۸۵
[۱۷] بحار الأنوار : ۱۴/۲۸۹ و ۲۹۳/۱۴
[۱۸] الکافی : ۲/۳۱۸/۱۱
[۱۹] مستدرک الوسائل: ۱۲/۳۴۴/۱۴۲۴۷
[۲۰] مصباح الشریعة : ۳۴۵
[۲۱] تنبیه الخواطر : ۱/۱۱۷
[۲۲] بحار الأنوار : ۱۰۴ / ۴۲ / ۵۲
[۲۳] الکافی : ۸/۱۳۶/۱۰۳
[۲۴] تحف العقول: ۴۹۶ ، ۴۹۹
[۲۵] الأمالى ، مفید ، ص ۴۳ .
[۲۶] تحف العقول ، ص ۵۱۱٫
[۲۷] گزیده تحف العقول >حدیث شماره : ۵۰۰۳۲۴
[۲۸] گزیده تحف العقول >حدیث شماره : ۵۰۰۳۲۵
[۲۹] گزیده تحف العقول >حدیث شماره : ۵۰۰۳۲۳